ما مجبوریم از شرایط فعلیمون برای ادامه زندگی راضی باشیم.
این که هر روزمون مثل دیروزمونه تقصیر ما نیست،ما هرروز صبح بدون رغبت از خواب بیدار میشیمو با همون پریشونیو بی حالی میریم سرکار تا بعد از ظهر که باز به خونه برمیگردیمو یه چیزی میخوریم تا فقط شکممون سیر بشه.مجدد برای رفع خستگی میخوابیم تا فردا انشالله با انرژی بریم سرکار.
اما بازم فردامون میشه مثه امروزی که گذشت.
این فقط تکرار مکرراته.
تکرار
تکرار
و
تکرار
بیایم یاد بگیریم با آدمای هم سطح و لول خودمون نشست و برخاست کنیم.
این که بیایم به یه سری آدم پایین تر از سطح و لول خودمون پروبال بدیم غیر تباهی چیزی برامون نداره.
شما میتونی با بالا تر از خودت در تعامل باشی فقط به صرف این که چهارتا چیز ازش یاد بگیری،اما نیا لول و شخصیت اون آدمو ببر زیر سوال.
آدمای پایین تر از لول خودتم خوبن نه که بد مطلق باشن اما بیا باهاشون فقط به صرف این که چهارتا چیز منفی که اون انجام داده رو ببینی و جای دیگه تکرارش نکنی تعامل داشته باش.
من نمیگم کلا با این جور آدما حرف نزنیم یا محل بهشون نذاریم نه،من روی صحبتم اینه که چرا به یه سری از آدما بالاتر از چیزی که لیاقتشونه بها میدیم.
به نظر من نباید بیشتر از ظرفیتشون بهشون بها داد،چون همونا فردا روز شخصیت تورم میبرن زیر سوال.
تو میشی آدم بد داستان اونا میشن قهرمان.
بیایم منطقی باشیم و برای خودمون و جایگاهمون ارزش قائل باشیم.
باتشکر
